STATUS
available
RUNNINGTIME
38:55
TRACKLIST
01 sounds eh so
02 welcome to the bubble
03 paradisaeidae
04 prds recomposition
05 die zaunkönigin
06 fun with teeth
07 damn you! grown up world
08 brunch sounds nice
09 me_ lol
10 good times
RELEASE DATE
24.11. 2023
Schall Musikmagazin #33
Hier werden kurzerhand die EPs “J_LLY” und “G___D”, sowie neue Songs zum fünften Album von le_mol zusammengeführt. “J_LLY G__D _iME_” wirkt aber mitnichten wie Patchwork oder Resterampe, sondern homogen Suspense-haltig und eines Fulltime-Albums würdig. Aber nicht überall, wo Postrock drauf steht, sit das zu Erwartende zu einhundert Prozent drin. Da ist beispielsweise Gesang vernehmbar. Der kommt vorzugsweise vom kultigen Hans Platzgumer (Die Goldenen Zitronen, H.P. Zinker, Convertible). Eben dieser macht seine Sache. Wie “prds recomposition” einen veritablen Indie-Hit. “Fun Wit Teeth” groovt derwielen fast schon dancefloor-affin. Es ist eine Wohlfühlatmosphäre, die sich hier auf “J_LLY G__D _iME_” breitmacht. Obwohl: “Als Kinder der 90er und des Wohlstands, des Friends und MTV was mit diesem Jahrzehnt einherging, ist “J_LLY G__D _iME_” le_mols Reflexion über das Dasein als Thirtysomethings in einer Welt, in der die europäische Stabilität von gestern mit jeder Woche zu böckeln scheint und die existenzielle Krise hinter jeder Ecke lauert” heißt es im Pressetext. Nun kommt die Sache von Raimund Schlager und Sebastian Götzendorfer als liebevoll gestaltete, mit Polaroids ausstaffierte Box nebst DL-Code. Und auch das hat Seltenheitswert. (Carsten Agthe)
Electro/post-rock duo le_mol has released a new album today via Noise Appeal Records.
Composed of the last two EPs „J_LLY“ & „G__D“ and yet plenty of new material the LP culmination marks a worthy end point to this release cycle
Musically, le_mol feature some truly catchy lead vocals by legendary Hans Platzgumer (‚prds recomposition‘) and embark on more electronic avenues (‚Fun With Teeth’, ‘Me? Lol‘) while maintaining the trademark melancholy loop-based instrumental rock sound (‚Damn You! Grown Up World‘, ‚Welcome To The Bubble‘) they are known for.
In the ever-evolving landscape of modern music, “Me? Lol” by Le_Mol emerges as a vibrant testament to the genre-blending prowess that defines the current era. Released on November 24, 2023, under the dual banners of Sony Music and Noise Appeal Records, this instrumental masterpiece weaves a rich tapestry of Nu Jazz and Jazztronica with threads of Neo / Modern Classical and Post-Rock. It’s an audacious exploration of sound, embodying the energetic and experimental spirit that fans of Do Make Say Think, Arms and Sleepers, Balmorhea, Mogwai, and MONO have come to cherish.
Le_Mol, known for their eclectic approach to music, transcends the conventional in “Me? Lol”. The track doesn’t just play; it pulsates with life, engaging listeners in a sonic journey that’s as unpredictable as it is enthralling. The fusion of Nu Jazz’s improvisational freedom with the electronic textures of Jazztronica creates a soundscape that’s both complex and captivating. It’s a musical expedition that dares listeners to let go of preconceived notions about genre boundaries, inviting them into a realm where experimental sounds reign supreme.
The energy of the track is palpable, a kinetic force that propels the listener through a myriad of moods and melodies. It’s as if Le_Mol has distilled the essence of a high-speed chase through the cosmos, capturing the exhilaration of discovery in every note. The experimental nature of the composition—where classical instrumentation meets modern electronic production—serves as a reminder of the band’s fearless creativity. It’s a bold statement in the face of the often formulaic landscape of contemporary music, showcasing Le_Mol’s commitment to pushing the boundaries of what instrumental music can be.
Drawing comparisons to the likes of Do Make Say Think and Mogwai, “Me? Lol” stands out for its ability to maintain a cohesive narrative without the need for lyrics. Each instrument tells a part of the story, from the subtle undercurrents of the bass to the soaring highs of the synthesizers. The track’s structure, while seemingly anarchic, is meticulously crafted to guide the listener through an emotional and auditory experience that’s both expansive and intimate.
In essence, “Me? Lol” is not just a song; it’s an invitation to explore the uncharted territories of music. Le_Mol has created a piece that resonates with the adventurous spirit of their listeners, offering a soundtrack to those moments of introspection and exhilaration that define our most memorable experiences. As part of the landscape of Nu Jazz, Jazztronica, Neo / Modern Classical, and Post-Rock, this track stands as a beacon for the future of music—energetic, experimental, and unapologetically eclectic.
For enthusiasts seeking to broaden their musical horizons, “Me? Lol” by Le_Mol is an essential listen. It represents the best of what the fusion of genres can offer: a thrilling, thought-provoking journey through sound that challenges and delights in equal measure. As we look forward to the evolution of music, tracks like “Me? Lol” remind us of the limitless possibilities that await when artists dare to dream beyond the conventional.
Le contenant ne fait pas le contenu.
Certes.
Mais il faut avouer que le packaging reçu pour cet album de Le_mol donne tout de suite envie de s’y pencher : pas de disque, pas de K7, pas de clé USB, juste un lien de téléchargement sur une fiche papier ; mais le tout dans une petite boite noire, agrémentée de vraies photos polaroid (que l’on voit représentées sur la pochette de l’album), et autres photos du groupe. C’est chouette, bravo, l’entrée en matière est réussie.
Bon par contre, Le_mol, je dois bien l’avouer, je ne connaissais ni d’Eve ni d’Adam. J_LLY G__D iME est le cinquième LP de ce duo autrichien, et compile leurs deux derniers EPs J_LLY et G__D, sortis en novembre 2022 et juin 2023, le tout agrémenté de nouveaux matériaux. A travers cet album, les autrichiens veulent apporter une réflexion sur la vie des trentenaires dans un monde en constante évolution, où la stabilité européenne d’hier semble s’effriter.
Musicalement, on va parler instrumental, car le groupe propose un mélange de post-rock mélancolique et de sonorités électroniques. Enfin, “instrumental”, pas totalement, la voix de Hans Platzgumer (écrivain / Musicien / Producteur autrichien) apparaissant sur certains morceaux (“PRDS Recomposition” notamment).
Le_mol sait varier son propos, entre titres très mélancoliques et d’autres limite dansants (“Fun with teeth”), jazzy (“Me? Lol”), avec des parties électroniques intéressantes, tout en n’oubliant pas d’ajouter des plans de guitare électrique bien présents quand il faut (“Damn you! Grown up world”, “Good times”)). C’est varié, c’est sûr ; malheureusement, il manque ce quelque chose qui fait qu’on entre totalement dans une musique instrumentale sans vouloir s’en échapper.
Malgré tout, ce J_LLY G__D _iME_ est varié et inventif, offre une écoute riche intéressante, avec une présentation artistique soignée ; un disque imprévisible où les amateurs de rock instrumental devraient y trouver leur compte. (Pidji, 7/10)
Ox Fanzine #172
LE_MOL bewegen sich auf „J_lly G__d _ime_“ auf der eingliedrigen Seite des Post-Rock, was es ihnen erlaubt, lichtdurchflutete Stimmungen zu erwecken und angenehm undominant zu Werke zu gehen. Luftig und schwebend entwickelt das Duo seine instrumentalen Ideen und verwebt immer wieder angenehme Gesangslinien in ihr Zusammenspiel aus detailverliebt vor sich hin klöppelndem Schlagzeug und Percussions, aus umherschwirrenden Sounds, aus Synthesizern und Effektgeräten und vor allem aus vorsichtig eingesetzten Gitarrenspuren und der strukturgebenden Kraft von vielerlei Loop-Techniken. (Henrik Beeke)
Jetzt wächst zusammen, was zusammengehört. Nämlich die EPs “J_LLY” und “G__D”, die neben einiger neuer Songs nun zum fünften Album vom le_mol werden. Es soll ja nichts verloren gehen beziehungsweise in übersehenen Kleinformaten vor sich hindümpeln. Nun ist “J_LLY G__D _iME_” wieder Post-Rock-Futter at its best, aber eben kein Futter aus der Retorte, sondern mit durchaus endemisch einzuordnenden Querschlägern behaftet. Da ist beispielsweise Gesang vernehmbar. Und eben dieser kommt vorzugsweise vom kultigen Hans Platzgumer (Die Goldenden Zitronen, H.P. Zinker, Convertible). Aus einem Song (hier kann man tatsächlich von Song als Song an sich sprechen) wie ‘prds recomposition’ macht dieser einen veritablen Indie-Hit.
‘Fun With Teeth’ groovt derweil fast schon Dancefloor-affin. Es ist eine Wohlfühlatmosphäre, die sich hier, auf “J_LLY G__D _iME_”, breitmacht. Obwohl – als Kinder der 90er und des Wohlstands, des Friedens und MTV, was mit diesem Jahrzehnt einherging – ist ‘J_LLY G__D _iME_’
le_mols Reflexion über das Dasein als Thirtysomethings in einer Welt, in der die europäische Stabilität von gestern mit jeder Woche zu bröckeln scheint und die existenzielle Krise hinter jeder Ecke lauert.
Klingt dramatisch? Ist dann aber weniger schlimm. Da Raimund Schlager und Sebastian Götzendorfer dieser postapokalyptischen Szenerie mit Humor begegnen. Und mit Songs, die aus “J_LLY G__D _iME_” (das mit einer liebevoll gestalteten, mit Polaroids ausstaffierten Box nebst DL-Code erscheint) das vielleicht Abwechslungsreichste des Duos macht. In ‘Me? Lol’ beispielsweise grätscht ein schräges Saxophon in die Szenerie, das heroisch-pathetische ‘Good Times’ wartet mit Jonas, “the feeble AI” auf, der eine in schlechtem Englisch vorgetragene Geschichte für uns bereithält. (CARSTEN AGTHE, 11/15)
VERDIKT: Experimentálně pojatá nahrávka vyrůstající z post-rockových kořenů, se silnými vlivy elektroniky, ruchů a muzikantské přemýšlivosti.
Tahle nahrávka na první pohled vzbuzuje dojem, že její tvůrci se snaží kráčet zcela vlastní cestou a dělat věci naprosto po svém. Když vám z doručeného balíčku vypadne papírová krabička s nalepenou polaroidovou fotkou, ze které není jasné prakticky nic, vlastně ani nemáte jistotu, že máte co do činění s nějakou muzikou. Teprve až při průzkumu jejího obsahu vám postupně začne docházet, že jde o hudební nahrávku, byť další série polaroidových fotek (s jednou částečně ohořelou), maketa lízátka a vstupenka do nějakého cirkusu vaši jistotu slušně nahlodávají. Nicméně to, že jedna ta fotka obsahuje tracklist o deseti položkách a jedna další pak seznam tvůrců a jejich nástrojů, vás nakonec vrací zpátky do hry.
Celá tahle legrace je dílem Noise Appeal Records z rakouské Vídně, odkud pochází i duo le_mol, které s podporou několika hostů dalo dohromady něco, co se hudebně bude těžko zařazovat nějak jednoznačně. Ztížená pozice částečně pramení i z toho, že ona krabička žádnou muziku neobsahuje, že si ji musíte stáhnout ze stránek vydavatele, a tak vlastně ani nemáte možnost si ji pustit na první dobrou tak, jak byste možná očekávali (já tedy určitě ano). Je to vlastně takové fyzické vydání bez fyzického vydání. Určitý intelektuální výkon spotřebuje i pochopení toho, že jde o soubornou desku tří dřívějších EP nazvaných J_LLY, G__D a _iME_ (z let 2022 a 2023), ale proč někdo pojmenoval svou hudbu takhle, co ta písmena znamenají anebo co si pod nimi mám představit, na to jsem fakt nepřišel. A ani po tom netoužím.
Chtěl jsem tím jen aspoň částečně osvětlit to, že tohle duo než něco vydá, nějak to pojmenuje, než k tomu vytvoří nějakou grafiku a než k tomu vytvoří nějaký formát, tak o tom hodně hloubá. Jestli to ve vás vzbudí sympatie nebo narazí na laťku jakési pózy nebo až snobství, nechám čistě na vašem nastavení. Přiznávám, že si umím představit obě varianty.
Hudba. Během poslechu jsem se snažil dumat nad tím, co mi to aspoň vzdáleně připomíná a jakým srovnáním bych vám tuhle muziku přiblížil. Došel jsem aspoň vzdáleně ke kapele Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra (občas uváděno v různých variacích typu A Silver Mt. Zion a tak podobně), především díky experimentálnímu přístupu, nástrojové pestrosti, kořenům v post-rocku, i když jsem si samozřejmě vědom toho, že z přímého porovnání s touto kanadskou ikonou vychází duo le_mol jako taková zjednodušená beta-verze téhož. Pánové Schlager a Götzendorfer se snaží vzbudit dojem podstatně lidnatějšího uskupení, a tak je jasné, že kromě klasických nástrojů využívají slušnou zásobu elektronických pomocníků. Vedle rockových vlivů tak zní různé ruchy, smyčky, klávesové nástroje a spíše nedominantní, potlačený hlas. Občas.
Na klasickou kompozici se důraz neklade a na mnoha místech skladby připomínají mnohem víc improvizaci a autentický záznam momentálního nápadu, byť zdaleka to neznamená chaos a nepořádek. Experimentální povaha alba je držena na uzdě a podřízena pocitu stojaté nebo jen lehce zčeřené hladiny hudebních nálad. Nahrává to dojmu spíše introvertní, zamyšlené a do sebe zahleděné hudby, za kterou si posluchač musí dojít a při jejímž poslechu musí najít to správné vlastní ladění. Do jaké míry dojde odměny a do jaké zůstane deska nepřístupná, je otázka naprosto na místě a bude záležet na každém z vás. Osobně si troufám tvrdit, že i přes některé zajímavé a docela silné nápady bude větší část obsahu při čistém poslechu o svou pozornost usilovat těžko. Zasadit ale tuto hudbu do zajímavých prostor, doprovodit určitým vizuálem a proměnit ji na soundtrack k nějakému netradičnímu večeru, bude fungovat skvěle. Její povaha si žádá přesně ten typ zážitku. (Jirka D.)
Starker Tobak mit Leerstellen rundet den bislang vielleicht interessantesten Releasezyklus von le_mol ab. Das Wiener Duo setzt sich mit einem instabilen Europa auseinander, das für die Kinder der 90er doppelt unwirklich erscheint, während die nächste existenzielle Krise bereits vorstellig wird. Etwas Ironie und der eine oder andere Schmunzler werden bewusst gesetzt, um nicht komplett zu zerfallen. „J_LLY G__D _iME“ fasst die beiden EPs des vergangenen Jahres zusammen, packt etwas neues Material hinzu und bringt gängige, erwartbare Post-Rock-Konventionen einmal mehr unterhaltsam an ihre Grenzen.
Einer dieser neuen Songs ist „PRDS Recompisition“ mit seltener Wortspende und prominentem Gast. Hans Platzgumer gibt sich die Ehre für dieses gekonnt eigenwillige Stück, das sich konsequent zwischen die Stühle stellt und einen klassischen Post-Rock-Aufbau mit Alternative-Einschüben, E-Drums und atmosphärischer Unruhe kreuzt. Das Rezept geht auf und sorgt für einen der besten Songs dieses Albums. Stark ist auch „Damn You! Grown Up World“, das nach einem KI-Einstieg ordentlich Synthetik einbringt und nach einem Sinn sucht, der längst abhandengekommen ist – gerne schroff und widersprüchlich angelegt.
Hingegen überrascht „Me? LOL“ mit jazziger Improvisation, mit elektronischen Loops und vermehrt psychedelischen Untiefen, die gefühlt in mehrere Richtungen gleichzeitig zerren. Da wirkt „Fun With Teeth“ im Vergleich direkt geradlinig und laut, so wunderbar laut. le_mol finden das perfekte Maß aus Rock und Technologie, lassen den Track anschwellen, während der rhythmische Part blechern und lebhaft zugleich ausfällt. Ob es angesichts des Albumkonzepts „Good Times“ überhaupt noch geben kann, darf freilich in Frage gestellt werden, doch das wohl klarste Bekenntnis zu klassischen Post-Rock-Klängen rundet die Platte super ab und überrascht mit einer metallischen Eruption.
Bewusst gehen le_mol an Grenzen und landen damit einen Volltreffer. Das wohl vielschichtigste Werk ihrer Karriere strebt nach Großem, was auch gelingt. Klassische Post-Erzählmuster, blubbernde Elektronik, konzeptuelle Schwere und geradezu schelmisches Augenzwinkern zwischendurch runden diese Releaseserie gekonnt ab. „J_LLY G__D _iME“ holt ordentlich Sarkasmus aufs Tableau und geht doch gerne mal gerade nach vorne. Hier kommt zusammen, was auf den ersten Blick nicht funktionieren sollte, und doch geradezu magischen Eindruck schindet. le_mol zeigen Krempel den kunstvollen Mittelfinger, ohne dabei auf die nötige musikalische Seele zu vergessen. Schöne Sache. (Walter Kraus, 4/5)
Im November 2023 erschien das fünfte Album des österreichischen Duos le_mol aus Raimund Schlager und Sebastian Götzendorfer. Es trägt den etwas eigenartigen Titel J_LLY G_D _iME. Dieser setzt sich zusammen aus den Titeln zweier vorangegangener EPs, J_LLY, erschienenen im November 2022, und G__D, das im Juni 2023 folgte. Von beiden sind hier Stücke enthalten, von ersterem stammt die Nummern 2 und 6, von letzterem die Nummern 7, 8 und 9. Damit ist G__D komplett enthalten. Die restlichen Stücke sind neu.
Bislang war mir von le_mol nur ihr drittes Album Heads Heads Heads bekannt, und gegenüber diesem zeigt sich das Duo hier zumindest teilweise deutlich anders. Während Stücke wie welcome to the bubble noch im cineastischen, vom Klavier dominierten Postrock des Vor-Vorgängers verhaftet sind, wandelt man in prds recomposition plötzlich auf Art-Pop-Pfaden, freilich ohne die postrockige Grundierung aufzugeben. Für den artpoppigen Anteil sorgt nicht zuletzt der Gesang von Hans Platzgumer. Dazu kommt auf einigen Stücken eine stärker elektronische Komponente. Am ehesten in traditionellen Postrock-Gefilden bleibt man in damn you! grown up world, Me? lol oder dem abschließenden, fast schon metallischen Good Times, wobei ersteres sich durch dazwischengeschobene Noise-Einlagen freilich doch wieder vom orthodoxen Postrock abhebt. In einigen Stücken lässt man darüberhinaus noch einen KI-Bot Weisheiten in herrlich akzentuiertem Englisch von sich geben, was in seiner Komik einen schönen Kontrast zur meist von leichter Melancholie geprägten Musik darstellt.
Das Duo bietet hier erneut Postrock abseits der üblichen Genre-Klischees, bringt dazu noch ein paar neue stilistische Elemente in seine Musik. Hübsches Werk! (Jochen Rindfrey, 10/15)